ev sahipliği yaptığı derdilerde yıllardır fenerbahçe'nin yüzünü kara çıkartmamıştır. bu durum daha ne kadar devam eder, orası kocaman bir muamma.
şayet; bir gün bu istikrar sona erse bile istikrarı sona erdirenlerden çok, bunca yıldır o istikrarı sağlayanların başarısı konuşulmalı. zira "bir" galibiyet almak zor bir şey değil, 90 dakikanın sonunda pek ala alınabilir. bu da bir başarıdır.
(söyleyeceklerim tek takım için geçerli değil.)
ancak... terazinin diğer yanında çok daha önemli bir başarı var; bu takım yıllardır, onlarca 90 dakikadan alnı ak, gözü pek bir şekilde çıkıyorsa, milyonlarca rakip taraftar yıllardır galibiyet umuduysa yanıp tutuşuyorsa ve her seferinde hevesleri kursaklarında kalıyorsa, bazıları futbola başladığı takımda kaptanlığa (sabri sarıoğlu) kadar erişip burada galibiyet yüzü görmeden takımından ayrılıyorsa, son galibiyetten bu yana seçimler yapılıyor, rejimler ve dünya değişiyorsa, memleket darbe gördüyse hatta ve hatta bir nesil üniversite çağına kadar yetişiyorsa esas başarı budur.
harbiden lan, son galibiyet alındığında acun elinde mikrofonla dolaşa dolaşa muhabirlik yapıyordu. sonra işleri büyüttü, yarışmalar düzenledi, reyting rekorları kırdı. hatta kendine televizyon kanalı bile aldı. evlendi, boşandı sonra tekrar evlendi, dört kız babası oldu...
(bkz: vay anam vay neler dönmüş serhat ya)